Eter celulozy ma pewne działanie opóźniające działanie zaprawy. Wraz ze wzrostem dawki eteru celulozy wydłuża się czas wiązania zaprawy. Opóźniające działanie eteru celulozy na zaczyn cementowy zależy głównie od stopnia podstawienia grupy alkilowej i ma niewiele wspólnego z jej masą cząsteczkową.
Im mniejszy stopień podstawienia alkilem, tym większa zawartość grup hydroksylowych i tym bardziej oczywisty efekt opóźniający. Im wyższa dawka eteru celulozy, tym bardziej oczywisty jest efekt opóźniający złożonej warstwy folii na wczesną hydratację cementu, więc efekt opóźniający jest również bardziej oczywisty.
Wytrzymałość jest jednym z ważnych wskaźników oceny wpływu utwardzania materiałów cementowych na bazie cementu na mieszaninę. Wraz ze wzrostem dawki eteru celulozy zmniejsza się wytrzymałość zaprawy na ściskanie i zginanie. Poprawia się wytrzymałość wiązania na rozciąganie zaprawy cementowej zmieszanej z eterem celulozy; Wytrzymałość na zginanie i ściskanie zaprawy cementowej jest zmniejszona, a im większa dawka, tym niższa wytrzymałość;
Po zmieszaniu eteru hydroksypropylometylocelulozowego wraz ze wzrostem dawki wytrzymałość zaprawy cementowej na zginanie najpierw wzrasta, następnie maleje, a wytrzymałość na ściskanie stopniowo maleje. Optymalne dawkowanie powinno być kontrolowane na poziomie 0,1%.
Eter celulozy ma duży wpływ na przyczepność zaprawy. Eter celulozy tworzy film polimerowy o działaniu uszczelniającym pomiędzy cząstkami hydratacji cementu w układzie fazy ciekłej, co powoduje, że w filmie polimerowym znajduje się więcej wody na zewnątrz cząstek cementu, co sprzyja całkowitemu uwodnieniu cementu, poprawiając w ten sposób siłę wiązania pasty po stwardnieniu.
Jednocześnie odpowiednia ilość eteru celulozy zwiększa plastyczność i elastyczność zaprawy, zmniejsza sztywność strefy przejściowej pomiędzy zaprawą a podłożem oraz zmniejsza zdolność poślizgową pomiędzy fazami. W pewnym stopniu poprawia się przyczepność zaprawy do podłoża.
Dodatkowo, na skutek obecności eteru celulozy w zaczynie cementowym, pomiędzy cząstkami zaprawy a produktem hydratacji tworzy się specjalna strefa przejściowa i warstwa pośrednia. Ta warstwa interfejsu sprawia, że strefa przejściowa interfejsu jest bardziej elastyczna i mniej sztywna. Dzięki temu zaprawa ma dużą siłę wiązania.
Czas publikacji: 02 czerwca 2023 r