Eter celulozowy ma pewne działanie opóźniające wiązanie zaprawy. Wraz ze wzrostem dawki eteru celulozowego wydłuża się czas wiązania zaprawy. Działanie opóźniające wiązanie zaczynu cementowego przez eter celulozowy zależy głównie od stopnia podstawienia grupy alkilowej, natomiast ma niewielki związek z jego masą cząsteczkową.
Im mniejszy stopień podstawienia alkilu, tym większa zawartość grup hydroksylowych i tym wyraźniejszy efekt opóźniający. Im wyższa dawka eteru celulozy, tym wyraźniejszy efekt opóźniający złożonej warstwy filmu na wczesną hydratację cementu, a zatem efekt opóźniający jest również bardziej widoczny.
Wytrzymałość jest jednym z ważnych wskaźników oceny efektu utwardzania cementowych materiałów cementowych na mieszance. Wraz ze wzrostem dawki eteru celulozy, zmniejsza się wytrzymałość na ściskanie i zginanie zaprawy. Wytrzymałość na rozciąganie zaprawy cementowej z dodatkiem eteru celulozy ulega poprawie. Wytrzymałość na zginanie i ściskanie zaprawy cementowej ulega zmniejszeniu, a wraz ze wzrostem dawki, maleje wytrzymałość.
Po zmieszaniu eteru hydroksypropylometylocelulozy, wraz ze wzrostem dawki, wytrzymałość zaprawy cementowej na zginanie najpierw wzrasta, a następnie maleje, a wytrzymałość na ściskanie stopniowo maleje. Optymalne dozowanie powinno wynosić 0,1%.
Eter celulozowy ma duży wpływ na właściwości wiązania zaprawy. Eter celulozowy tworzy powłokę polimerową, która uszczelnia cząsteczki cementu w fazie ciekłej, co sprzyja gromadzeniu się większej ilości wody w powłoce polimerowej na zewnątrz cząsteczek cementu, co sprzyja całkowitemu uwodnieniu cementu, poprawiając w ten sposób przyczepność zaprawy po stwardnieniu.
Jednocześnie odpowiednia ilość eteru celulozowego zwiększa plastyczność i elastyczność zaprawy, zmniejsza sztywność strefy przejściowej między zaprawą a podłożem oraz zmniejsza poślizg między nimi. W pewnym stopniu poprawia to efekt wiązania zaprawy z podłożem.
Dodatkowo, dzięki obecności eteru celulozowego w zaczynie cementowym, pomiędzy cząstkami zaprawy a produktem hydratacji tworzy się specjalna strefa przejściowa i warstwa międzyfazowa. Ta warstwa międzyfazowa sprawia, że strefa przejściowa jest bardziej elastyczna i mniej sztywna, co przekłada się na wysoką wytrzymałość wiązania zaprawy.
Czas publikacji: 02-06-2023